DE GEPRESENTEERDE SCHILDERIJEN ZIJN GEEN RESULTAAT VAN EEN AFGEROND PROJECT OF EEN VOORAF BEPAALD PLAN. HUN VORM ONTSTOND TIJDENS EEN PROCES DAT ZICH NIET LAAT VANGEN IN DE LOGICA VAN EEN ALGORITME – HET IS EEN ONVOORSPELBARE UITKOMST VAN FOUTEN EN INTUÏTIE.
HET ZIJN WERKEN DIE LEVEN, REAGEREN EN VERANDEREN – ZOWEL TIJDENS HET ONTSTAAN ALS IN DE TIJD DIE VERSTRIJKT NA HUN VOLTOOIING.
DE SCHILDERIJEN ZIJN OPEN GEBLEVEN – IN VORM EN BETEKENIS. HUN OPPERVLAK DRAAGT SPOREN VAN TRANSFORMATIES: FYSIEK, CHEMISCH EN EXISTENTIËEL.
VERF, DRAGER, LUCHT – ALLES WERKT SAMEN AAN EEN VERHAAL OVER DE AANVAARDING VAN VERANDERING.
HET ZIJN GEEN ILLUSTRATIES VAN IDEEËN, MAAR SPOREN VAN EEN PROCES DAT ZICH NIET LAAT HERHALEN.
IN EEN WERELD GEBASEERD OP PERFECTE GENERATIES VAN KUNSTMATIGE INTELLIGENTIE, WORDEN DEZE SCHILDERIJEN EEN POGING OM BETEKENIS TE HERSTELLEN AAN DAT WAT ONVOLMAAKT, VERGANKELIJK EN ONZEKER IS.
HUN AANWEZIGHEID IS EEN ANTWOORD OP DE VRAAG WAT ONS MENS MAAKT – NIET PERFECTIE, MAAR HET SPOOR, HET PROCES EN DE AANVAARDING VAN HET VOORBIJGAAN.
ANALOGE BEELDEN
HET IDEE VOOR DE PULS EN CYCLICITEIT VAN DE GESCHILDERDE MINIATUREN
ONTSTOND ALS REACTIE OP HET RITME VAN HET GEBRUIK VAN SOCIALE MEDIA.
DE TERUGKEER NAAR HET ANALOGE, FIGURATIEVE BEELD
VERTRAAGT HET TEMPO EN BRENGT RUST EN HARMONIE.
HET UNIFORME FORMAAT BEKLEMT DE EENHEID, EN HET HANDWERK MAAKT ELK BEELD UNIEK EN TASTBAAR – JE KUNT HET AANRAKEN, VOELEN EN MET JE MEEDRAGEN.
IN TEGENSTELLING TOT HET DIGITALE BEELD HEBBEN DEZE MINIATUREN TEXTUUR EN GEWICHT – ALS ONTWIKKELDE FOTO’S.
ZE ONTSTAAN IN SERIES, WAARVAN ELKE EEN ANDER THEMA VERKENT – GEUREN, GELUIDEN, TIJD OF PLAATSEN.
HOEWEL DE SERIES EEN GEMEENSCHAPPELIJK MOTIEF HEBBEN, BLIJVEN DE BEELDEN OPEN – ZE VLOEIEN VRIJ IN ELKAAR OVER, VERVLECHTEN ZICH EN VORMEN NIEUWE, VERRASSENDE VERHALEN.
IEDER BEELD IS EEN MOMENT IN BEWEGING.
HET SUGGEREERT DAT ER NET IETS IS GEBEURD EN DAT ER IETS NIEUWS STAAT TE GEBEUREN.
MIJN INTENTIE WAS OM DE SFEER EN HET GEVOEL VAN DUUR TE VATTEN.
IK NODIG JE UIT OM DE VERHALEN MEE TE VORMEN – ZOALS ZE WORDEN GEZIEN EN GEVOELD OP HET NIVEAU VAN EMOTIES, HERINNERINGEN EN ZINTUIGEN.
VERZAMEL MIJN MINIATUREN ALS HERINNERINGEN AAN BELANGRIJKE ASSOCIATIES – VOOR DE OGEN, DE ZINTUIGEN EN DE VERBEELDING.
DIT IS KUNST DIE LEEFT – ZOWEL IN DE RUIMTE ALS IN JOUW HANDEN.
Hou je eigen film in gedachten en laat de “ANALOGE BEELDEN” de cènes ervan worden.
Combineer beelden op toevallige wijze en creëer eindeloze versies van een verhaal –
elk uniek, bijzonder en helemaal van jou.
Dit project is een poging om een “tastbare associatie” op te roepen – een beeld, een persoon, een muziekklank, de geur van warm asfalt of zout in de lucht, tot leven gebracht door de verbeelding.
Het is ook een uitnodiging om je eigen verhaal te ontdekken.
Visioenen en vertellingen verweven zich tot verhalen die wachten om door jou gevormd te worden.
Portretten met een fout
Het portret uit 2005 is een organisch proces – een reactie van materie op het bestaan.
Het is een beeld dat zich buiten de esthetiek om blijft veranderen, dat laat zien dat betekenis kan bestaan ondanks – of misschien juist dankzij – verval.
Het is niet gestopt op het moment van ontstaan. Het oppervlak barst, verandert van kleur, veroudert – alsof het beeld zelf de vergankelijkheid ervaart.
Deze veranderingen waren niet gepland. Ongeacht de oorspronkelijke intentie begon de materie een eigen leven te leiden en blijft het in beweging.
Zoals een lichaam, een herinnering, een identiteit – onderhevig aan het verstrijken van de tijd.
Dit portret veroudert samen met de maker. Het oppervlak is een verslag van fysieke veranderingen en van de machteloosheid tegenover de tijd.
Het functioneert meer als een document van verval dan als een klassiek portret – als een getuigenis van het vluchtige en het onherhaalbare.
Een schilderij uit 2013 ontstond "achterwaarts" door middel van wegnemen, uitwissen en verwijderen. Het proces was intuïtief, gebaseerd op de acceptatie van fouten en mislukking. Het uiteindelijke resultaat, voortgekomen uit het moment en de stemming, is niet te herhalen. Het portret, verre van perfect, werd geen voorstelling maar een spoor van een zoektocht.
TERUGGAVE – BELASTING ART
Teruggave – Belasting Art
In mijn herinnering draagt de kleur blauw een eigen erfenis. In het Polen van de jaren ’70 en ’80, waar ik opgroeide, was deze tint overal aanwezig – ambtelijk, koud, grauw, haast gekneusd. Hij was altijd op de achtergrond: ogenschijnlijk neutraal, maar steeds controlerend en toezichthoudend.
Jaren later, toen ik in Nederland woonde, keerde die kleur terug als een signaal van het Systeem. Een andere vorm, een andere context, maar met eenzelfde gevoel van discipline en noodzakelijke reactie.
Deze reeks ontstond op originele blauwe enveloppen waarin ik post van de Nederlandse Belastingdienst ontving. Deze formele, ambtelijke informatiedragers – meestal aankondigingen van stress of verplichtingen – werden door mij omgevormd tot een veld van vrije expressie.
Een tekening in plaats van angst voor de instantie. Geen ambtelijke toon, maar een persoonlijke handeling.
Teruggave – zowel als symbolische compensatie ‘vanuit het systeem’, als een omslag in betekenis: van kille communicatie naar een vrije, persoonlijke lijn op papier.
Het roept een gevoel op dat lijkt op het onverwachte, zuivere genoegen van een terugbetaling – een moment van kleine, vreugdevolle verrassing. Maar ook een stille voldoening: het gevoel dat je, al is het maar een beetje, de regie terugpakt over wat normaal van buitenaf wordt opgelegd. Een microgebaar van verzet, een herformulering van de systeemtaal tot iets intiems en echts.
Een fragment van een persoonlijk verhaal, getemd en getransformeerd tot een snelle, eenvoudige handeling – maar op eigen voorwaarden.
Tekeningen / 2025 / variabel formaat
Techniek: inkt op papier dat ooit “je moet” zei – en nu zachtjes fluistert: “je mag”.
↑

We Collect Cookies 🍪 Akceptuj Nie zgadzam się