2025
CIRCLE CUBE
Déjà Vu & The Return to Oneself
Randomness inspires connections. In the chaotic rush of time,
magical moments emerge—born from coincidences—
when Yesterday and Now intertwine, linking eras together.
magical moments emerge—born from coincidences—
when Yesterday and Now intertwine, linking eras together.
An image from the past and a present-day photograph, transcending the boundaries of time and space, come together in an unplanned collision. This encounter is a return to oneself. Balance completes identity, leading to a sense of fulfillment.
Photographs taken twenty years later unintentionally capture a moment that visually mirrors the scene depicted in the painting.
In the retrospective dialogue between images and photography, we rediscover ourselves. Looking back becomes a step forward— a reminder that we are the sum of our experiences, and time is merely an illusion. In the unplanned collisions of past and present, in moments of déjà vu, we find a true connection with ourselves.
OBRAZ 1998 | FOTOGRAFIA 2022
OBRAZ 1998 | FOTOGRAFIA 2020
RYSUNEK 1993 | FOTOGRAFIA 2021
DEJA VU & POWRÓT DO SAMEGO SIEBIE
Przypadkowość inspiruje połączenia. W chaotycznym biegu czasu,
inspirowane zbiegami okoliczności, zachodzą magiczne momenty,
kiedy Wczoraj i Teraz splatają się w połączenia między epokami.
Obraz z przeszłości i dzisiejsza fotografia, przekraczając granice czasu i przestrzeni, układają się w nieplanowanym zderzeniu.
Spotkanie jest powrotem do samego siebie. Równowaga dopełnia tożsamość
i prowadzi do uczucia spełnienia.
Fotografie powstałe 20 lat później, w niezamierzony sposób uchwyciły moment, który wizualnie wydaje się być lustrzanym odbiciem przedstawienia na obrazie.
W retrospektywie obrazów i fotografii, odnajdujemy siebie na nowo.
Spojrzenie wstecz jest krokiem do przodu, przypomnieniem, że jesteśmy sumą naszych doświadczeń, a czas jest tylko iluzją. W nieplanowanych zderzeniach przeszłości i teraźniejszości, w momentach deja vu, odnajdujemy prawdziwe połączenie z samym sobą.
MARKOE truths
HE WAS haunted by incomplete images, a journey of uncertainty and trials.
Markoe stared into himself and at what he had once overlooked. What seemed absolute in one moment became merely a fragment of the whole in the next.
Markoe stared into himself and at what he had once overlooked. What seemed absolute in one moment became merely a fragment of the whole in the next.
Nothing was accidental—every step had meaning, every obstacle a purpose, every story its place and significance. The scattered thoughts and memories he recalled began to arrange themselves into a coherent whole.
Fluid truths shifted along with him. The echoes of every lived experience, every story heard, perceived within the greater order of things, formed a complete picture. The truth he had been seeking—hidden yet always present—had been within him all along. It had its time and place to be understood. And in the end, it was simple: what he once saw as an ending was, in fact, a beginning.
He had come full circle, returning to where he had started—to the source, to himself. But nothing was the same as when he first set out. He had changed. Now, he felt a deep peace, a sense of complete understanding. And though he could set off on another journey, he no longer needed to. He was whole.
An image created in the year 2005. Oil on Canvas, 90x100 cm
Emma Stone stars as Bella Baxter in the comedic fantasy “Poor Things.” Directed by Yorgos Lanthimos, the adaptation premiered in theaters Dec. 8. (Courtesy of Yorgos Lanthimos/Searchlight Pictures)
An image created in the year 2005. Oil on Canvas, 40x50 cm
PRAWDY Markoe
Dręczyły go niepełne obrazy, podróż niepewności i prób. Markoe wpatrywał się w siebie i w to, co kiedyś przeoczył. Co w jednej chwili wydawało się absolutne, w innej było tylko częścią całości.
Nic nie było przypadkowe - każdy krok miał sens, przeszkoda swój cel, historia swoje miejsce i znaczenie. Wszystkie fragmenty myśli i wspomnienia, które przywoływał zaczęły układać się w zrozumiałą całość.
Płynne prawdy zmieniły się wraz z nim. Echo każdej przeżywanej historii, usłyszanej opowieści, postrzegane w większym porządku rzeczy, utworzyły skończony obraz. Prawda, której szukał, ukryta, ale zawsze obecna, była w nim samym. Miała swój czas i miejsce, by zostać zrozumianą. Okazała się prosta: to, co uznawał za koniec, było początkiem. Zatoczył krąg i wrócił do miejsca, skąd wyruszył – do źródła - do siebie.
Nic nie było już takie samo jak wtedy, gdy zaczynał drogę. On się zmienił. Teraz poczuł głęboki spokój i pełnię zrozumienia. I choć mógłby wyruszyć w drogę ponownie, teraz już wiedział, że jest kompletny.
