Return – Belasting Art
In my memory, the colour blue carries a legacy. In the Poland of the 1970s and ’80s, where I grew up, this shade was everywhere – official, cold, bruised-looking. It lingered in the background – seemingly neutral, yet always controlling, supervising.
Years later, while living in the Netherlands, the colour returned as a message from the System. A different form, a different context, but the same feeling of imposed order and the need to respond.
This series was created on original blue envelopes in which I received correspondence from the Dutch tax office. These formal, administrative carriers of information – usually signalling stress or obligation – were transformed by me into a space of free expression.
A drawing instead of fear. A personal gesture instead of bureaucratic tone.
Return – both as a symbolic refund from the system, and as a reversal in meaning: from cold institutional language to a spontaneous, individual mark.
Return – both as a symbolic refund from the system, and as a reversal in meaning: from cold institutional language to a spontaneous, individual mark.
It brings a feeling similar to receiving a surprise tax refund – an unexpected, brief moment of pure pleasure. But also a quiet satisfaction: a small reclaiming of power from something that usually dictates the rhythm from the outside. A micro-act of resistance, turning a systemic message into something intimate and personal.
A fragment of private history – tamed and transformed into a quick, simple gesture, but made entirely on one’s own terms.
Drawings / 2025 / variable formats
Medium: ink on paper that once said “you must” – and now softly says “you may”.
Medium: ink on paper that once said “you must” – and now softly says “you may”.
Zwrot – Belasting Art
W mojej pamięci kolor niebieski ma swoje dziedzictwo. W Polsce lat 70. i 80., w której dorastałam, ten odcień był wszechobecny, urzędowy – zimny, siny, jakby posiniaczony. Towarzyszył w tle – pozornie neutralny, lecz zawsze kontrolujący, nadzorujący.
Lata później, mieszkając w Holandii, ten sam kolor powrócił jako komunikat z Systemu. Inna forma, inny kontekst, ale podobne uczucie dyscypliny i konieczności reakcji.
Cykl powstał na oryginalnych niebieskich kopertach, w których otrzymywałam korespondencję z holenderskiego urzędu skarbowego. Te formalne, urzędowe nośniki informacji – zazwyczaj zwiastujące stres lub obowiązek działania – zostały przeze mnie przekształcone w pole swobodnej ekspresji.
Rysunek zamiast lęku przed instytucją. Zamiast urzędowego tonu – osobisty gest.
Zwrot – zarówno ten „z urzędu”, jako symboliczna rekompensata, jak i zwrot w sensie zmiany kierunku: od chłodnej, systemowej komunikacji do indywidualnego, swobodnego śladu ręki.
Zwrot – zarówno ten „z urzędu”, jako symboliczna rekompensata, jak i zwrot w sensie zmiany kierunku: od chłodnej, systemowej komunikacji do indywidualnego, swobodnego śladu ręki.
Towarzyszy temu podobne uczucie, jak wtedy, gdy przychodzi przelew z nadpłatą – moment zaskakującej, czystej przyjemności. Ale pojawia się też cicha satysfakcja z przejęcia choćby minimalnej władzy nad tym, co zwykle narzuca rytm z zewnątrz. To mikrogest oporu, przekształcenia instytucjonalnego komunikatu w coś osobistego.
To fragment prywatnej historii – oswojonej i przetworzonej w gest szybki, prosty, ale wykonany na własnych zasadach.
Rysunki / 2025 r. / format zmienny
Technika: tusz na papierze, który miał mówić „musisz” – a teraz mówi „możesz”.
Technika: tusz na papierze, który miał mówić „musisz” – a teraz mówi „możesz”.
